Costa Rica 6 t/m 29 December 2002
	Fotoalbum	Filmalbum

Dag 1

De hele nacht wakker gebleven om tijdens de vlucht al wat te wennen aan het tijdsverschil, door af en toe te slapen. Ria haar vader is er om 4:15 uur en hebben we nog even koffie gedronken voordat we naar Schiphol rijden. Om 5:15 uur waren we er en konden direct inchecken, ze waren nog wel bezig met Barcelona maar we konden er tussendoor. We moesten 3 uur van te voren op Schiphol zijn en dat waren we. Het was wel lekker want we waren die grote rugzakken kwijt en konden op ons gemak koffie drinken. Na een ½ uur vertraging gaan we uiteindelijk de lucht in en om 11:15 uur waren we in Madrid. Daar in een bus die ons naar een andere terminal bracht waar de boeiing 747 stond te wachten. Na vele controles en een uur vertraging omdat er meer vliegtuigen te laat waren aangekomen, gaan we richting Miami.

Na 8 ½ uur vliegen zijn we er en moeten eerst een heel eind lopen om door de immigratie heen te komen, daarna weer dat hele eind terug en moesten we wachten in een hal zonder enig uitzicht. Na een stiekem sigaretje en enige tijd wachten kunnen we in een veel kleiner vliegtuig overstappen die ons naar het veelbelovende Costa Rica zal brengen. Om 19:30 uur landen we een uur later als gepland stond en zijn in totaal 18 uur onderweg geweest. Toch is het wel lekker zo met die tussenstops want je hoeft dan tenminste niet zolang achter elkaar te zitten.

Al gauw waren we door de douane heen en hadden al vrij snel onze rugzakken. gauw naar buiten om een sigaretje te roken en een ticket kopen voor de taxi die ons naar Alajuela moet brengen waar we een kamer hadden gereserveerd in Pension Alajuela. Gauw de rugzakken op bed gegooid en een biertje gedronken. Nog even een rondje gelopen en gekeken waar we morgenochtend de bus naar de Poas vulkaan moeten nemen. Een hapje gegeten en gaan slapen. 

Dag 2

Om 6:30 uur worden we wakker, we hadden de wekker op 7:00 uur gezet maar deze hebben we niet nodig gehad. We hebben een rumoerige nacht gehad en eindelijk om 3:00 uur konden we pas echt slapen. Wat een herrie van auto's, sirenes en blaffende honden. Er was namelijk een feest in het dorp. Het bed is wel lekker stevig. De douche hebben we maar even gelaten voor wat het was, dit is er één waar via de douchekop het water wordt verwarmd met elektra, en we wilden niet geëlektrocuteerd worden.

Na een beetje rommelen met de rugzakken gaan we op zoek naar de bus die ons naar de Poas vulkaan zal brengen. Onderweg kopen we wat broodjes waarvan 2 beschimmeld waren aan de binnenkant. De bushalte hadden we snel gevonden en werd het tijd voor koffie, 4 grote bekers voor 600 col.( $ 1,50) een heerlijke bak leut.
Om 9:15 uur vertrekt de bus (2020 col.) en na 45 min. stoppen we voor koffie en een pannenkoek, ook nog een paar pruimen gekocht en na een sigaretje rijden we verder en komen bij het park aan ( $ 7.00 p.p.) Na ongeveer 20 min. lopen komen we bij de krater aan die gevuld is met blauw- groen water. Langs de zijkanten stoomt het nog en komt er zwavel uit. Bij het andere meer konden we niet komen deze was afgesloten, jammer maar er was nog wel een leuk paadje om over te lopen.

De bus vertrekt pas om 14:30 uur en zijn daarom nog maar 2 keer naar de vulkaan gelopen en als de zon erop schijnt is het een nog mooier gezicht. De bus rijdt in 1 uur terug naar Alajuela en we kunnen schuin tegenover het hotel uitstappen. We nemen een biertje in het hotel en gaan dan op zoek naar de bus voor morgen. Ook gaan we even op zoek naar het visrestaurant die we in de LP hadden zien staan. De bus hadden we snel gevonden maar het restaurant is er niet meer.
Terug in het hotel toch maar de douche uitgeprobeerd het water was niet warm, maar de grote hendel overhalen durfden we toch niet we zijn wel lekker opgefrist. We zijn maar weer in het zelfde restaurant gaan eten als gisteren en hebben we lekker garnalen in knoflook genomen, was lekker en dat voor $ 21.00 met drank erbij. Rond 20:00 uur een e-mail naar huis gestuurd en gaan slapen.

Dag 3

Om 5:00 uur loopt de wekker af, even tandjes poetsen, koffie drinken en naar het busstation. De bus is er om 6:45 uur en was al redelijk vol, rugzakken onderin en voor $ 3.00 p.p. naar Fortuna. Na 2½ uur zijn we in Ciudad Quiseda (San Carlos) waar een grote bushalte was, even peukie roken en weer 1½ uur verder. Om 11:00 uur komen we aan in La Fortuna en hoeven niet eens op zoek naar een slaapplaats, ze staan je gewoon op te wachten bij de bushalte.

Ze brengen ons naar Buena Vista en daar krijgen wij een kamer met uitzicht op de vulkaan en een terrasje waar we 's avonds de vulkaan kunnen zien. De prijs van de kamer is belachelijk $ 6.00 p.p., we konden er ook een krijgen van $ 5.00 maar deze zat beneden en had geen terras en uitzicht. De kamer is al groter als die in Alajuela met de badkamer erbij, een extra bed wat ideaal is voor de rugzakken en een badkamer zo groot en niet eens een elektrische douchekop, maar gewoon de knop omdraaien en warm water hebben, wat een luxe.

De temperatuur hier is zweten geblazen en hebben dan ook gauw een biertje gezocht ± $ 1,15. We gaan verder het dorp verkennen en gaan wat eten bij de soda tegenover het busstation, de prijzen zijn voor een maaltijd gemiddeld 800 col.( $ 2,00) je hebt dan een platgeslagen biefstuk met rijst, bonen, sla en friet.

Om 17:00 uur worden we opgehaald voor een avondtour naar de vulkaan en warm waterbronnen prijs: $ 20.00 p.p. deze worden op een natuurlijke manier verwarmd door de vulkaan. De hoogst gelegen bron is 64°C, deze was dan ook zo goed als leeg, een etage lager was 50°C. (lekker warm badje) en deze zat redelijk vol. Na een goed half uur hadden we het wel gezien en zijn op het terrasje gaan zitten met een koel biertje 1350 col ( $ 1,80) de duurste tot nu toe. Na een uur is iedereen uit bad en gaan richting vulkaan, de gids had al contact gehad met de parkwachters om te vragen waar de lavastroom die avond langs liep.

We stappen uit de bus en gaan met onze zaklampen op pad. We lopen 3 kwartier in het hartstikke donker door het regenwoud, soms moesten we behoorlijk klimmen en na enige tijd kwamen we op de plek waar je goed uitzicht zou moeten hebben op de stromende lava. Helaas, het was veel te bewolkt, je kon de Arenal wel horen bulderen. Na een tijdje gewacht te hebben of de bewolking nog op ging trekken (wat niet gebeurde) zijn we weer naar Fortuna gereden.

Dag 4

We gaan vandaag de Châto vulkaan beklimmen, deze ligt naast de Arenal en is niet meer actief. In de krater is een kratermeer van 650 meter diep waar je in kunt zwemmen. Om 8:00 uur gaan we op pad, dit keer met een gids.

Eerst een rit van een uur te paard, deze worden in de buurt van de waterval in een weiland gezet en daarna kan de klim beginnen. Na een paar weilanden die aardig stijl zijn, komen we aan bij het regenwoud, hier was het echt klimmen geblazen. We hebben er 2 uur over gedaan om boven te komen.

Af en toe moest je 1,5 meter naar beneden springen en sommige stukken hebben we zittend gedaan. De afstand naar boven vanaf de plek waar de paarden staan is ± 5 km stijl omhoog.

Eenmaal boven moesten we weer 400 meter naar beneden om bij het kratermeer te komen, we zagen dit eerst niet zitten maar hebben het toch maar gedaan. Het pad (ahum) liep bijna kaarsrecht naar beneden en door de wolken die eigenlijk altijd om de berg heen hangen was het ook nog behoorlijk glad.

Ria glijd op een gegeven moment uit en gaat een paar keer over de kop naar beneden, ze heeft mede dankzij de vele varens geen schrammetje opgelopen. Gelukkig maar, ze had van alles kunnen breken. De gids was het ergste geschrokken en zei dat we deze route eigenlijk niet hadden moeten nemen.

Uiteindelijk zijn we bij het kratermeer en daar ligt een 1 persoons kano in het water. (Hoe ze deze naar boven hebben gekregen?) We gaan met z'n drieën in de kano (ook dit wilden we niet i.v.m. onze camera's) naar de overkant.

Daar kwamen we mensen tegen met witte gympen en schone kleren (wij hadden de blubber tot onze oren zitten), blijkt er via de andere kant van de vulkaan een gewoon looppad te zijn. We konden nog gaan zwemmen maar hadden gewoon de puf er niet meer voor. Na een ½ uur pauze klimmen we weer omhoog en onze terug tocht naar beneden kon beginnen. Dit is bijna net zo zwaar als naar boven. We waren blij toen we weer bij de paarden waren en terug konden naar het dorp.

Om 16:15 uur waren we terug in het dorp en hebben toen nog leguanen gezien aan een snelstromend riviertje. Het was tijd geworden voor een biertje dit hadden we wel verdiend vonden we. Na deze versnapering zijn we met kleren aan onder de douche gesprongen om deze enigszins schoon te krijgen.

Dag 5

Om 5.00 uur zijn we al weer wakker en tot onze verbazing was de bewolking om de Arenal geheel verdwenen. Er hangen enkele mistflarden om de top en verder staat hij in de volle ochtend zon. Eindelijk een mooie foto. We pakken onze rugzakken en om 8.30 uur worden we opgehaald om met de bus-boot-bus naar Monte Verde te gaan ( $ 15,00 pp) we hadden ook met de "gewone" bus kunnen gaan, maar dan waren we 8 uur onderweg geweest en op deze manier maar 2½.

We hadden van de gids een adres gekregen voor een hotel in Santa Elena voor $ 20,00 per nacht (2 pers.) Even het dorp ingelopen, gegeten en het thuisfront gebeld. Het was een beetje schrikken van de telefoon rekening. Het internetcafé rekende $ 2.50 per minuut om naar Europa te bellen. Later hebben we een voordeligere manier gevonden.
De tickets voor de bus naar San José (over 2 dagen) konden we bij het busstationnetje ook meteen reserveren, $ 7.85 voor twee kaartjes. Ook de Tour voor morgen is al geboekt en betaald, $ 120.00 voor de sky-walk, canopy-tour, vlinder-en kolibrietuin.

De rest van de dag doen we het een beetje rustig aan want we hebben een beetje spierpijn van de beklimming van gisteren. En over 3 dagen krijgen we weer een zware tocht. De restaurants zijn hier een stuk duurder, we hebben visschotel gegeten met krab, gamba's en mosselen $ 16.50 incl. 2 biertjes voor 2 personen (hoezo, duur?). Na het eten gaan we lekker slapen.

Dag 6

Om 5:55 uur worden we wakker, 5 minuten voor de wekker. Tandjes poetsen en aan de overkant koffie drinken, zelfs de koffie is hier duurder als in Fortuna, 800 col voor 4 bekers. Om 8:00 uur worden we bij onze cabina opgehaald en een ½ uurtje later zijn we in het N.P. Monte Verde.

We beginnen met de sky-walk, een wandeltocht door het nevelwoud en over hangbruggen die over de boomtoppen heen gaan. De tocht is ± 2½ km. De totale lengte van de bruggen is 800 meter, de langste brug is 80 meter. De tijd die we moeten wachten op de canopy-tour brengen we door in de kolibrie- en de vlindertuin. Ook hebben we nog tijd om in het restaurant aldaar te lunchen (dit zat ook bij de prijs in).

We hebben diverse kolibries gezien, er zijn 50 soorten in allerlei kleuren en in grootte variërend van 3 tot 15 cm. De snelheid van de vleugels is onvoorstelbaar en dit maakt een zoemend geluid, vandaar de naam humming-bird. Bij de vlinders was het iets minder, het was nl. een paar dagen eerder een beetje te koud geweest, dus waren er een stel niet meer in leven. Toch nog genoeg gezien. Ze zijn er in allerlei kleuren en de maat verschilt van 2 tot 12 cm. Na de lunch zien we op de parkeerplaats een grote tarantula lopen, deze is wel heel erg mooi met bruine strepen over zijn poten.

Om 13:00 uur begint de Canopy en krijgen we eerst een tuigje om welke te vergelijken is met abseilen of parasailen. Eén van de begeleiders geeft instructies en mogen we van een oefenbaantje af. Toen werd het menens, het ging snel en sommige kabels zijn redelijk lang. In totaal hebben we 10 kabels gehad en onderweg konden we nog wat foto's maken en stukjes filmen. Op één kabel zat bij Ria de katrol niet goed over de kabel en bleef al vrij snel stil hangen. Ook toen ze probeerde zich naar de kant te trekken lukte dit niet. Eén van de begeleiders moest haar tegemoet komen om de katrol goed te krijgen en samen met hem naar het volgende platform te gaan. Het was wel jammer want dit was juist een beetje snelle baan. Het was een ervaring op zich, maar het had van ons wel sneller en steiler mogen zijn.

Om 15:30 uur zijn we terug in het dorp en drinken even wat voordat we naar de cabina gaan. Doordat het hier wat hoger ligt en er meer wind staat als in La Fortuna is het hier een stuk kouder, er ligt zelfs een deken op bed die we echt nodig hadden vannacht, maar het is lang niet zo koud als thuis want we hoorden dat het -10° C is. We gaan lekker eten in het dorp en daarna de rugzakken pakken voor morgen.

Dag 7

Vannacht om 2:30 uur kwamen onze Duitse buren thuis van hun kroegentocht en maakten een ongelofelijke herrie het hele blok moet wakker zijn geworden. We hebben maar op hun deur gebonkt en gevraagd of het wat rustiger kon. Het duurde nog een ½ uur en toen werd het uiteindelijk stil.

Als om 5:00 uur de wekker afloopt en we horen en zien de andere buren ook, hebben we maar iets meer herrie gemaakt dan anders, hopelijk zij de Duitsers er van wakker geworden.

We gaan eerst koffie drinken in het dorp en om 7:00 uur vertrekt de bus, een ½ uur te laat, naar San José. Na ruim een uur over een onverharde weg door de bergen komt er een idioot de berg op sjezen in z'n pick-up en neemt de kortste route door de binnenbocht, maar dezelfde binnenbocht had onze bus, en knalde tegen ons op. De auto had flinke schade opgelopen maar met de bus viel het mee. Maar omdat we in de middle of nowere waren kon het wel 1½ tot 3 uur duren voor de politie er was. Er werd ons ook op een gegeven moment geadviseerd om naar het restaurant te lopen wat ± 1½ km was, hier was de rook en plaspauze gepland. Door de warmte viel het knap tegen en zijn een ½ uur onderweg geweest. Daar lekker koffie gedronken en empanada gegeten.

Na inmiddels 2½ uur vertraging kunnen we weer verder en komen om 13:15 uur aan in San José i.p.v. 10:30 uur. Eén bus zouden we vandaag dus al niet halen en wordt het overnachten in San Isidro i.p.v. San Gerardo. Volgens de info uit de LP en internet zou de bus naar San Isidro vertrekken van het Coca Cola busstation, maar na vragen aan de bevolking konden we beter een taxi nemen naar de bus voor San Isidro. Dit was maar goed ook want de bushalte was aan de kant van de stad. We moesten 5000 col. afrekenen (oplichter) en waren ook nog bijna onze rugzakken (die in de kofferbak lagen) kwijt de chauffeur zou al wegrijden maar wij bonkten op de kofferbak en hij stapte gelukkig uit, vergeten zij hij (volgens ons niet).

Om 17:00 uur zijn we in San Isidro, op zoek naar een slaapplaats. Het eerste hotel was vol maar aan de overkant hebben ze nog plaats $ 21.00 per nacht met elektrische douche (koud douchen dus maar) Op het plein is een kleine kermis met ook een eettent. Daar wat gegeten en onze rugzak voor morgen klaar gemaakt. Een beetje bijtijds gaan we naar bed, morgen om 5:00 uur vertrekt de bus.

Dag 8

Om 4:00 uur staan we op, want de bus zou om 5:00 uur vetrekken die er inderdaad om 5:00 uur is maar pas om 5:30 vertrekt. Via een onverharde weg komen we in San Gerardo waar we bij het parkwachters station worden afgezet. Wel raar want om 7:30 uur gaat het parkwachters stationpas open. Gelukkig is ernaast een hotel-restaurant waar we eerst maar koffie hebben gedronken. Ook onze rugzakken konden we hier kwijt voor 500 col. voor 2 nachten en werden keurig in de voorraadkast tussen het bier gezet.

Als eindelijk het parkwachters station open is kunnen we de toegang tot het park en onze overnachtingen regelen. We willen 2 nachten blijven dus wordt er 3 dagen park ( $ 5.00 p.p. per dag) berekend en natuurlijk 2 overnachtingen ( $ 10.00 p.p. per nacht). Slaapzakken kunnen we boven huren. Na nog wat eten en drinken hebben gekocht lopen we richting ingang van het park (± 2 km) daar nemen we nog een stevig ontbijt en beginnen aan de tocht 15 km berg op. Eigenlijk wilden we vanmorgen al om 4:00 uur starten dan is het nog niet zo warm, maar omdat we gisteren door het ongeluk de bus, die om 14:00 uur vertrekt naar San Gerardo, hebben gemist zijn we inmiddels een halve dag achter op schema, en starten pas om 8:00 uur.

Het is inmiddels al behoorlijk warm geworden en druppelen de eerste zweet druppels al. Onderweg komen we nog een paar Amerikanen tegen die bij ons in de bus zaten, deze zijn waarschijnlijk weer terug gegaan naar beneden. Na een paar uur hebben gelopen beslissen we eigenlijk al dat we maar bij de eerste refugo gaan slapen i.p.v. helemaal naar boven. Om 14:00 uur zijn we eindelijk na 6 uur lopen bij de eerste refugo en het bleek dat we daar helemaal niet konden blijven slapen. (balen) Naar boven was nog 7 km, maar wel een vrij steil stuk. We hadden de keus terug naar beneden of toch verder naar boven. We gaan toch maar verder naar boven en komen onderweg nog toekans en kapucijner aapjes tegen.

Om 17:15 uur begint het al langzaam aan donker te worden en we zijn nog steeds niet boven. Om 17:45 uur zien we met onze zaklamp een bord nog 1½ km, maar wel vrij steil omhoog en we waren al zo moe. Om 18:30 uur komen we 2 mannen tegen van de refugo en vragen of wij de enige nog zijn of dat er nog achter ons aan komen. We vertelden hun van de Amerikanen die waarschijnlijk terug waren gegaan. Ze lopen voor alle zekerheid nog een eind de berg af en roepen of er nog mensen zijn. Op hun terugweg namen ze de rugzak van Ad over en toen moesten we nog 10 minuten lopen. Om 19:00 uur waren we er eindelijk, 11 uur tegen een berg op gelopen. We huren een slaapzak en 3 dekens, nemen een blikje limo mee en gaan slapen.

Dag 9

Om 5:15 uur worden we wakker en hebben vannacht niet zo goed geslapen het is heel erg koud geweest. We hadden onze kleren (hemd, T-shirt met lange mouw, fleece trui en fleece vest) aangehouden en zo in onze lakenzak in de slaapzak en onder de dekens gekropen.

De lakenzak was erg krap door alle kleren maar zonder was veel te koud.

Om 5:30 uur gaan we richting de top, nog ruim 5 km. omhoog naar de 3817 meter. Het heeft goed gevroren, alles is wit van de rijp. Na een ½ uur naar boven lopen besluiten we om terug te gaan i.p.v. verder naar boven, we pakken onze spullen en leveren de slaapzak en dekens in en krijgen van 1 nacht de huur terug.

Om 7:00 uur beginnen we aan onze trip naar beneden en verbazen ons steeds meer hoe wij in vredesnaam boven zijn gekomen. Ook de afdaling neemt veel tijd in beslag, de weg is alleen maar rotsen en stenen, daarbij heeft het hier en daar geregend en is het pad op sommige stukken spekglad. We zien veel kolibries onderweg en om 10:30 uur zijn we bij de eerste refugo.

We nemen daar een ½ uur pauze vullen onze waterflessen en gaan verder met de volgende 8 km naar de ingang van het park en daarna de 2 km naar het park wachters station. Onderweg komen we nog een zwarte adder tegen van ruim 2 meter die vlak voor ons langs schiet, dit was best wel even schrikken maar hij bleef daarna gelukkig stil liggen en konden wij er voorbij. Om 15:15 uur zijn we eindelijk bij het hotel waar onze rugzakken liggen en nemen een biertje, dit hadden we wel verdiend.

Om 16:00 uur gaat de bus naar San Isidro en hebben daar direct een hotelkamer voor $ 13.00 We sturen naar het thuisfront even een e-mailtje, nemen een heerlijke warme douche gaan nog even op het terras zitten wat eten en drinken, morgen weer verder met de bus richting het zuiden naar Puerto Jimenez waar we nu een extra dag hebben. Nog 2 nieuwe dagrugzakken gekocht want de andere 2 zaten inmiddels vol met veiligheidsspelden om het bij elkaar te houden en we moeten nog 2 weken dit houden ze niet vol.

Dag 10

Alweer een slechte nacht gehad met veel herrie van de kermis die tegenover het hotel op het plein is. Daarna de herrie van het hotel jankende kinderen en er was iemand aan de andere kant van de binnentuin die ongelofelijk lag te snurken. Om 6:00 uur begint de kerk die 25 meter van het hotel af is zijn klokken te luiden en dit iedere 15 min. We konden eindelijk uitslapen vandaag tot 7:00 uur maar tevergeefs.

Nadat we de rugzakken weer hadden gevuld gaan we ontbijten en daarna richting busstation waar onze bus stopt om 9:00 uur. De plaats waar de bushalte zou stoppen volgens de LP klopte niet en moesten 200 meter verder lopen naar de bushalte van Quepos. Het was weer een duur ritje 3100 col.( $ 8.25) met z'n tweeën voor 5 uur bussen. De bus vertrekt een ½ uur te laat maar dat zijn we inmiddels al gewend. Na 3 uur bussen hebben we plas en rook pauze, wat dat betreft prima geregeld in CR, en om 15:00 uur zijn we in Puerto Jimenez waar we binnen 5 min. een kamer hadden. We hadden onderweg in de LP gekeken en binnen 2 blokken van de bushalte is een hotel met restaurant.

Als we om een kamer vragen krijgen we een sleutel in onze handen gedrukt en hoeven niet eens een paspoort te laten zien of onze naam ergens in te vullen. De kamer met ventilator (heel belangrijk voor muggen en temperatuur) is $ 12.00 per nacht en hebben eigen wc en koude douche. Als eerste wat we zagen toen we het dorp inkwamen waren de Ara's die hier rondvliegen als bij ons de mussen. Het is een heel apart plaatsje om te zien en we lopen dan ook eerst een rondje door het dorp. Er is 1 hoofdstraat en vele kleine zijstraatjes, ook het vliegveld (1 start en landingsbaan) zijn we tegen gekomen. Via de haven lopen we terug naar het hotel, gaan wat eten en alvast het een en ander klaarzetten voor morgen.

Dag 11

Om 7:00 uur lopen we al weer buiten en hebben al koffie gedronken aan de overkant van het hotel. We lopen wat door het dorp heen en gaan dan bij het hotel maar koffie drinken want om 8:00 uur zou het reisbureautje pas open zijn.

Wij hebben voor vandaag een kajak tour door het mangrovebos ( $ 25.00 p.p.) geboekt en een kajak tour over de Golfo Dulce om dolfijnen te kijken en de ondergaande zon te bewonderen. ( $ 25.00 p.p.) Voor morgen hebben we boom klimmen en abseilen van een waterval geboekt ( $ 75.00 p.p.)

Tegen 9:00 uur lopen we naar Travelair waar we onze vliegtickets voor de terugvlucht naar Nederland laten bevestigen. Gelukkig is dit nu ook geregeld, daar hoeven we niet meer naar om te kijken. We eten nog een omelet en om 11:00 uur worden we opgehaald om te kajakken.

We varen door de mangrove met de kajak wat in het begin wel even wennen was. Toch is dit wat anders als met een motorbootje er door heen varen, het was zelfs een beetje spookachtig. We hebben een visarend, witte reigers, nog wat andere vogels en heel veel krabben gezien eigenlijk waren we te laat voor de meeste dieren maar vroeger was niet mogelijk i.v.m. het tij.

Na enige tijd meren we aan en aan de andere kant is de Golfo waar we kunnen gaan zwemmen. We hebben wat verse ananas gegeten en zijn via de Golfo terug gegaan. We hebben koffie gedronken bij de gids en daarna hadden we de dolfijnen-sunset tour met kajak. Dolfijnen hebben we jammer genoeg niet gezien maar wel een hele mooie sunset. We hebben ook nog midden op de Golfo gezwommen en het is verbazend hoe warm dat het water is. Na de zonsondergang gaan we richting strand en hebben van de maan genoten. Na een kwartiertje varen zijn we weer terug en worden we met een taxi naar het dorp gebracht waar we om 20:00 uur aankwamen. Gauw de natte kleren uit en onder de koude douche. Ria wil de zwemkleren uitspoelen maar met dat ze de kraan open wilt draaien komt er een grote rood -bruine kakkerlak achter de kraan vandaan maar die vond al snel de weg naar de wc-pot. Nadat we de kleren buiten aan het lijntje hebben gehangen een hapje eten met natuurlijk een Imperial erbij en daarna weer heerlijk slapen.

Dag 12

We hebben een hele slechte nacht gehad, Ad had last van muggen en zandvlooien en mijn hoeslaken was steeds van het matras af. Ook was het behoorlijk benauwd en klam ondanks de ventilator. Om ± 3:00 uur kunnen we eindelijk een beetje in slaap komen en verslapen ons voor het eerst zolang we al samen zijn.

We moesten om 5:00 uur opstaan en om 6:00 uur de collectivo (buurtbus) nemen maar we werden pas om 7:00 uur wakker.

We haasten ons om onze spullen te pakken die we nodig hebben vandaag en nemen gauw een bak koffie (we waren toch al te laat). We zoeken een taxi en als we denken er een gevonden te hebben en zeggen dat we naar Matapalo beach moeten, draait hij zijn raampje dicht. We nemen een pick-up taxi die 4wd heeft en brengt ons voor $ 20.00 naar Matapalo beach. Wel duur, maar goedkoper lukte niet, hij zei; jullie hebben haast dus betaal je er maar voor.

Als we na een ½ uur echt de bush ingaan is duidelijk waarom de andere taxi niet met ons weg wilde. We steken over door rivieren en weggedeelten met grote kuilen en grote keien en af en toe moest de 4wd er ook behoorlijk aan trekken. Ongeveer 200 meter voor we er zijn stopt de taxi en moeten we verder lopen en als we er eenmaal zijn komen we echt in een paradijs terecht. Een mooi huis en de tuin aan het strand. In een boom zitten toekans en op het strand zien we ara’s, we moesten even wachten want er zouden er nog een paar komen met de collectivo vanaf Carate maar deze waren er niet.

We lopen door de jungle met onze gidsen die ons onderweg termieten leren eten en zien vele dieren o.a. white nose coati, spidermonkeys, een hagedis die bijt en een gifkikker.

Na een uur komen we aan bij de holle boom. De eigenlijke boom is weggevreten door een parasiet waardoor de holle boom ontstaat. We krijgen een tuigje en een veiligheidskabel aan en we kunnen naar boven klimmen aan de binnenkant van de boom. We komen alle twee zo’n 30 meter hoog, we halen net niet de top, we hebben de afgelopen dagen net iets teveel energie verbruikt.
We moeten een stuk naar beneden klimmen en door een gat in de boom naar de buitenkant van de boom en ze laten ons via de buitenkant naar beneden zakken.

Na een kwartier lopen door een watertje komen we aan bij de eerste waterval deze is zo’n 30 meter. Eerst krijgen we les in abseilen tegen een wand van 4 meter hoog welke we 2 keer afdalen daarna is de waterval aan de beurt. Ad gaat eerst en neemt de foto en filmcamera mee om beneden alles vast te leggen. Daarna is Ria aan de beurt en glijd uit onder aan de waterval op een boomwortel, als reactie laat ze een hand los om zich tegen de rotsen te beschermen maar slaat tegen de rotswand aan, op 1 blauwe plek op haar knie na verder niets aan de hand.

Daarna is een waterval van 50 meter aan de beurt, eerst gaat een van de gidsen naar beneden daarna is Ad aan de beurt. Als Ad met zijn voeten bij het randje is klimt hij terug het was toch wat te riskant en eigenlijk was Ria wel blij nu hoefde zij ook niet. 50 Meter is wel heel erg hoog na 2 wandjes van 4 meter training en onze vakantie duurde nog 12 dagen en als het fout zou gaan dan is de rest van de vakantie verziekt. De gidsen die bij ons waren vonden het gelukkig niet erg en zeiden ook dat als je iets niet durft het gewoon niet moet doen. Zij durfden het de eerste keer ook niet vertelden ze, maar het was niet een kwestie van niet durven maar meer van om niets te overkomen.

De gidsen pakken de spullen bij elkaar en lopen we terug naar hun huis waar een lekker koud biertje klaar stond en een sandwich met tonijn op ons stond te wachten. Op een gegeven moment komt er een taxi aan met voor hun een gasfornuis dit was voor ons wel lekker want nu hadden wij vervoer terug. Onderweg pikken we nog een paar anderen op en zo heeft deze taxi chauffeur ook een goede dag. Wij moesten $ 8.00 afrekenen en er waren nog 6 mensen in de taxi. Als we in Puerto Jimenez aankomen eerst een biertje en een hapje eten, door alle inspanningen hadden we toch wel trek gekregen. Daarna op de kamer de rugzakken in orde gemaakt voor de reis van morgen nog wat gegeten en gaan slapen.

Dag 13

Weer voor de wekker uit wakker. Om 5:00 uur gaat de bus, dus tandjes poetsen, slotjes op de rugzakken en wegwezen.

Op het busstation is nog gelegenheid voor koffie (500col) en om 5:15 uur vertrekt de bus naar San José, wij stappen uit in Palmar Norte om over te stappen en richting kust te gaan. Ook deze bus is weer snel gevonden. Onderweg lezen we nog even in de LP en zien dat er in Uvita, wat onze bestemming voor die dag zou zijn, niet veel te doen is, dus reizen we door naar Dominical.

Om 10:00 uur zijn we aan het begin van het dorp (het is meer een vakantiepark, er zijn alleen hotels, cabina’s en een camping). We lopen meteen tegen een info balie aan en vragen of er ergens plaats is en vragen ook meteen naar de bank. Er zijn inderdaad kamers vrij, maar een bank is in dit gehucht niet te vinden. We hebben nog 6000 col.( $ 16.00) en een paar dollars dus een beetje paniek. Als we richting strand lopen komen we inderdaad de beloofde cabina tegen (Tortilla Flat) en er is nog 1 kamer vrij. Gelukkig sprak de eigenaar redelijk Engels en we spreken af dat we de overnachting en onze consumpties vanavond met de mastercard betalen. De paar dollars die we nog hebben kunnen we wisselen voor colones, zo dat we de volgende dag de bus naar San José kunnen betalen want daar kunnen we weer pinnen.

Na wat gegeten te hebben gaan we om 12:00 uur naar het strand om een dagje te genieten van de zon en een beetje bij te komen van de laatste vermoeiende dagen. Het is er bloedheet en je kunt nog geen 10 min. in de zon liggen, gelukkig ligt voor onze neus de Pacific Ocean. Na een uur vinden we het genoeg en proberen rennend en af en toe op onze badlakens staand de kroeg te bereiken, zo’n heet zand hebben we nog nooit gevoeld. Later zijn we nog een stuk gaan lopen en onderweg komen we een stel leguanen en duizenden mieren met een parasol (blaadje) tegen. Voor ons is er verder in Dominical niks te beleven, het is puur een paradijs voor surfers. We maken nog wat foto’s, filmen wat en we gaan eten en alles afrekenen 25.600 col. ( $ 67.50), even uitzoeken waar en hoe laat de bus gaat, slapen en morgen weer verder.

Dag 14

Om 5:00 uur beginnen we met onze spullen te pakken en wandelen richting bus. Deze vertrekt stipt op tijd (6:00 uur) en gaan richting San José, we rijden via Quepos en Jaco, i.p.v. San Isidro, voor een groot gedeelte weer over een onverharde weg. Quepos ziet er leuk uit en als we dit gisteren hadden geweten waren we hier naar toe doorgereden, veel winkels restaurantjes en banken.

Om 12:00 uur zijn we in San José, eerst een pin automaat zoeken en extra geld pinnen. De bushalte naar Puerto Limon is ook weer zo gevonden en we hoeven maar 20 min. te wachten 2100 col. ( $ 5,50).

Onderweg zien we kilometers lang bananen plantages, later leren wij dat Puerto Limon de grootste haven van CR is wat betreft fruit export. De bergen veranderen in heuvels en later is alles vlak, we naderen de Caribische kust. Om 16:00 uur zijn we in Puerto Limon, gaan op zoek naar een biertje, iets te eten en een hotel 4000 col. ( $ 10.50), we lopen een rondje door de stad en brengen onze eerste 6 foto rolletjes weg. Deze kunnen we een uur later weer ophalen. We eten nog wat, gaan nog even op een terrasje zitten en gaan om 22:00 uur slapen de wekker staat op 7:00 uur, morgen worden we om 8:30 uur opgehaald om naar Tortugero te gaan.

Dag 15

Om 5:15 uur zijn we wakker, een beetje te vroeg. Terwijl we wakker liggen te worden kunnen we op ons gemak deze kamer bekijken.
We liggen in hotel International, we hebben het idee dat alle gasten hier "international" zijn (zeelieden) want we kunnen geen ander beeld krijgen dan dat dit “peeskamers” moeten zijn (het is schoon, maar ziet er niet uit). Nog even de foto’s bekijken en op zoek naar koffie. Bij de bakker nog wat broodjes gekocht en eten alles op aan de boulevard.

Om 8:20 uur is de gids er al en we rijden via Moin naar de haven waar we nog een uur moeten wachten voordat de boot vertrekt (er moesten nog een paar mensen meer mee )Eenmaal onderweg zien we weer veel vogels en de eerste krokodillen. Wat later zien we nog een luiaard en na een kleine 2 uur varen gaan we aan wal voor de inmiddels bekende plas en drink pauze. Aan de bar zaten een stel mannen met een pilsje, dus wij bestellen er ook twee, het meisje achter de bar zei dat er geen bier was alleen limonade. Ria wees naar de 4 mannen met hun bier en toen konden we ineens wel bier bestellen. Plotseling komt er een visotter aan wal, loopt door de zaak, richting keuken en als wij weer de boot op gaan, gaat die otter weer te water.

Tijdens de rest van de boottocht zien we nog diverse groene ara’s, kaaimannen, vleermuizen enz. We passeren ook nog een bootje met een paar mensen en een varken aan boord (het varken zal over een paar dagen wel niet meer leven, het loopt tegen de kerst). Om 14:00 uur komen we aan in Tortugero en er staat een oudere man die ons meeneemt naar zijn cabina’s, voor 4000 col. per nacht ( $ 10.50) kwamen we bij een prachtig huisje met een mooie tuin er voor. We sjokken wat door het dorpje, eten wat in een beetje gore tent, lopen een stuk over het strand en nemen in de bar die aan de rivier ligt nog een biertje. Bij ons huisje aangekomen blijkt dat we buren hebben gekregen en het is een Frans stel, dat we ook al in Fortuna hadden ontmoet. ’s Avonds gaan we eten bij miss Mirjam, Ria had vis en Ad een flinke steak, er kwamen schalen patat, sla en rijst bij. Er was nog maar 1 flesje bier in huis, dus deze keer Fanta. Het was een flinke maaltijd voor 3200 col. ( $ 8.40). Na het eten nog een biertje aan de rivier en slapen. (geen wekker, we blijven morgen ook hier).

Dag 16

21 dec. 2002, het is feest vandaag we zijn 12 ½ jaar getrouwd.

Heerlijk uitgeslapen, om 6:15 uur pas wakker en om 7:45 uur zitten we aan een uitgebreid ontbijt. Het is nu alweer bloed heet en geen wolkje aan de lucht, (Het is nog steeds een raar idee, zon, zee, ruim 30 graden en overal kerstversiering). Na het eten lopen we weer een rondje en maken veel foto’s van alle bloemen die we tegen komen. We komen het Franse stel tegen en horen dat deze een afspraak hebben om met een gids de bush in te gaan, en wij besluiten om mee te gaan. Niet echt veel beesten gezien, het was eigenlijk al te laat.

Tegen 12:00 uur waren we weer terug en hebben die Fransen meegenomen naar het terrasje aan de rivier, we hebben tenslotte wat te vieren. Net toen we weg wilde gaan kwam de eerste tropische regenbui naar beneden, duurde ongeveer 30 min. door de regen gaan we naar een restaurantje waar we kip met patat eten en boven de tafel hangt een plastic zakje met water er in.(sprinkler?) Tegen het einde van de middag nog even naar het strand om jonge schildpadjes te zoeken, maar helaas, de meeste zijn 14 dagen geleden uitgekomen, wel ligt het hele strand vol met een soort van rubberen eierdoppen. Toen we weer op “ons” terrasje zaten kwam de bierboot aan. Een redelijk groot schip waarvan de lading voor 90% uit bier bestond. ’s Avonds weer bij Mirjam gegeten, deze keer allebei langoustines, 5800 col. ( $ 15.50).

Toen we bij onze kamer aankwamen zei de hotelbaas dat we onze schoenen en badlakens binnen moesten leggen, er was die avond feest en hij verwachtte veel mensen van buiten. Daar kon hij niet garant voor staan. De schoenen van de Fransen en een paar andere buren, die niet thuis waren, heeft hij voor die nacht in een lege cabina gezet. De rest van de avond trilt het dorp onder het disco gedreun en dit duurt tot 5:00 uur in de morgen, rond deze tijd worden wij wakker, waarschijnlijk door de stilte die er plotseling valt.

Dag 17

Bijna geen oog dicht gedaan, we lagen 50 meter van de disco af. We hebben met de gids van gisteren afgesproken om met een kajak door de jungle te varen en deze staat om 5:50 uur voor de deur. Na een paar honderd meter varen moesten we eerst naar de kant om bij de park wachter entree te betalen ( $ 7.00 pp) en maken daarna een prachtige tour van 3 uur.

Er waren allerlei rondvaarten onderweg met grote motorboten en 15 tot 20 gasten er op. Omdat wij maar samen met onze gids in een klein bootje zaten, konden wij in allerlei kleine kreekjes komen, en in volledige stilte genieten van de natuur. We zien weer allerlei leguanen, vogels en kaaimannen, en om 9:00 uur zijn we terug. We moesten om 10:00 uur de boot hebben voor de terugweg, dus snel ontbijten, rugzakken pakken en naar de boot die ons terug brengt naar Puerto Limon. We zien nog diverse kaaimannen, otters, vleermuizen enz. enz.

Om 12:45 uur zijn we weer in de haven van Moin en stappen in een busje dat ons bij de bushalte naar Cahuita af zet. Om 14:30 uur gaat de bus en na een uurtje rijden zijn we er. Al gauw een cabina gevonden voor $ 15.00 en op zoek naar iets te eten. Cahuita kent een hoofdstraat(zandweg) dus al snel iets gevonden. Ad kreeg 2 biefstukken en Ria inktvis ( $ 12.00) en we hebben echt lekker gegeten. Terug in de kamer kon Ria even de LP doorspitten en Ad een tukkie doen. Nog even een avondwandeling een biertje en lekker slapen, we blijven hier 2 nachten.

Dag 18

Tot 6:30 uur uitgeslapen en het te kort van de disco nacht weer ingehaald. Lekker ontbijten en om 8:30 uur gaan we het NP van Cahuita in. We hoeven als entree alleen maar een donatie te betalen, dus geven we 3000 col. ( $ 8.00)

Het barst hier van de apen en op een gegeven moment zien we zelfs een luiaard die zowaar heel actief is. Alles op foto en film gezet en even later moeten we een rivier over steken om verder te gaan met onze wandeling, dus kleren uit en in een rugzakje, camera’s boven het hoofd en tot ruim aan je borst door het water.

Aan de overkant aangekomen alles maar in een boom gehangen en meteen even gaan zwemmen. Na een tijdje lopen zien we een aap heel dichtbij op een tak zitten die ook geen zin heeft om weg te gaan, we maken een paar foto’s en lopen verder. Na een minuut of 20 zien we een boom met wel heel bijzondere wortels en willen deze even goed bekijken. Ria geeft een enorme schreeuw, want op het moment dat ze even achterom kijkt zit dezelfde rot aap nog geen meter van haar af, ze schrok zich rot. Ze rent naar het strand om veilig te zijn maar het beest ging haar mooi achterna. In onze rugzak zaten doppinda’s en deze heeft hij waarschijnlijk geroken. Ad heeft gauw een hand vol pinda’s over het strand gegooid en toen had hij het te druk om nog verder achter ons aan te komen.

Inmiddels is er weer een foto rolletje vol, de camera spoelt automatisch terug, Ad maakt de camera open en ziet dat er niets is terug gespoeld. Het gegodver… was dus niet van de lucht.
Eindelijk mooie foto’s van een actieve luiaard en de kaaimannen van gisteren, alles is weg. Gelukkig staat alles op video, thuis maar proberen of we daar foto’s vanaf kunnen halen. We horen nog een stel brulapen, deze gingen zo erg te keer dat we de videocamera aan hebben gezet, alleen om het geluid op te nemen. Het rondje door het park is afgelopen en we komen bij een restaurantje waar we wat willen eten en zwemmen. We waren die morgen bij het ontbijt de eigenaar hiervan tegen gekomen en die had gezegd “Als jullie bij mij komen eten en zwemmen brengen wij jullie weer gratis terug”.

We willen iets te eten bestellen, maar dat kon niet, de chef (zijn vrouw) had kiespijn en was naar de tandarts, dus geen auto, moesten we over de “snelweg” uit Panama 6 km. terug lopen. Geen fietspad of voetpad, wel veel hele grote internationale vrachtwagens op de 2 baans snelweg. Om 13:00 uur zijn we terug en hebben toch weer zo’n 15 km. gelopen.

Even lunchen, telefoonkaart kopen en naar huis bellen. Voor 3000 col. ( $ 7.50) kun je 11 min. naar Europa bellen, dat is iets anders dan in een internetcafé. Na het bellen gaan we nog even naar het strandje in het dorp, en nemen een duik in de golven, niet wetend dat de stroom hier zo sterk is dat je er niet kunt zwemmen. Binnen een paar seconden dreven we van de kant af en konden met geen mogelijkheid meer terug komen. Aan de kant stond een surfer zijn plank te schuren en nadat Ad al een keer of 10 om hulp had geroepen kreeg hij Ad in de gaten. Hij vloog met z’n plank en flippers het water in en Ad stuurde hem meteen door naar Ria, deze had hij nog niet eens gezien.
Een andere surfer schoot ook te hulp en deze heeft Ad uit het water gesleept. We zijn beide goede zwemmers, hebben beide 4 diploma’s, maar hier is niks tegen in te brengen. Eenmaal op de kant gesleept kregen wij ook nog van de park wachter op onze kop en zij kon niet begrijpen dat wij waren gaan zwemmen terwijl er overal rode vlaggen stonden (deze hadden wij niet gezien) en aan beide kanten van onze rugzakken stond er een.

Later die middag, na een flinke douche gingen we een biertje halen tegen de schrik, we zaten nog steeds te trillen, en kwam de surfer die Ad uit het water haalde met zijn vrouw langs lopen. We nodigden hen uit voor een borrel en raakten aan de praat. We vertelde ze dat we maar niet konden begrijpen dat we de rode vlaggen niet hadden gezien. Tot dat de vrouw van die surfer vertelde, zij zat op het strand, dat de parkwachters die dingen pas naast onze rugzakken hebben gezet toen ze zagen dat wij in nood waren, verder hebben ze geen poot uitgestoken en alles aan andere toeristen over gelaten. Het was een spannend avontuur, maar het had geen 5 min. langer moeten duren.

Op het terrasje bij onze kamer nemen we nog even een biertje, Ad zoekt in de LP nog even uit waar we morgen de bus in SJ moeten pakken en Ria bewerkt het dagboek. We vinden allebei dat we nog lekker uit eten moeten vanwege onze koperen bruiloft en we besluiten het duurste te nemen wat er op de kaart staat. Ria neemt kreeft, deze hangt aan twee kanten over haar bord en Ad neemt een Tournedos van 250 gram, een paar drankjes erbij en we werken onze duurste maaltijd naar binnen ( $ 20.00 voor 2 pers).
Is dit lachen, of niet?

Dag 19

Wakker om 5:30 uur, we proberen om 6:00 uur ergens koffie te krijgen, we hadden gister avond een tentje gezien die om 6:00 uur open ging, maar we moesten een kwartiertje later maar terug komen, hij was nog niet klaar. Enige tijd later meldden wij ons weer voor koffie maar helaas, we werden weg gestuurd, meneer had geen zin vandaag. Hij draaide zijn tent op slot en ging zijn daarnaast gelegen woonhuis in. (Beide stonden te koop, raad eens waarom?).

Nogmaals geprobeerd de ouders van Ria te bellen, dit lukte gisteren niet en we hadden dit keer weer pech. Om 7:15 uur komt de bus, we moeten onze rugzakken, 2 grote en 2 kleine mee de bus in nemen, ze mogen niet onder in de bus en we snappen niet waarom. Na een kwartier rijden is er een politie controle, alles en iedereen moet de bus uit, alles wordt gecontroleerd, tassen, koffers, passen enz. Vandaar de rugzakken mee de bus in. Het schijnt daar wel vaker te gebeuren de controlepost ligt langs de “snelweg” Panama - San José.

Om 11:00 uur zijn we in SJ en gaan via een pin automaat richting de bushalte naar Fortuna. We hebben besloten om terug te gaan naar Fortuna omdat we daar verschillende dingen nog wilde zien en het was meteen richting vliegveld, het einde van onze reis kwam tenslotte in zicht. Om 12:15 uur vertrekt de bus naar San Carlos, waar we over moeten stappen en waar we om 14:30 uur aankomen. Ria probeert tevergeefs weer te bellen. Om 15:00 uur vertrekt de bus naar Fortuna en weer moeten de zakken mee de bus in, de bagage ruimtes zaten al vol. De bus zit stampend vol (het is 24 dec.) dus iedereen heeft vakantie en gaat bij familie op bezoek, dus we moeten bijna 1½ uur staan, met onze rugzakken tussen onze benen. Zelfs de Costaricanen vinden het niet normaal dat er geen extra vervoer is geregeld, we lijken wel varkens, zo zit alles en iedereen op elkaar gepropt.

In Fortuna aangekomen lopen we meteen tegen de twee gidsen aan waar we de eerste week mee op pad zijn geweest, ze begroeten ons alsof ze ons al jaren kennen, en vragen meteen of Ria nog last heeft gehad van die val tijdens onze afdaling naar het kratermeer (dag 4), toch leuk als ze je na 15 dagen meteen herkennen. Ze vroegen of we die avond nog mee wilden naar de vulkaan, maar we zeiden daar geen zin in te hebben, we hadden tenslotte bijna de hele dag in de bus gezeten, en we vertelden ze dat we alleen naar Fortuna waren gekomen om uit te rusten van de vakantie en alleen de Caño Negro nog wilden zien.

Even later zag een van hun ons op een terrasje zitten en hij kwam meteen met een folder van de Caño Negro aan. We hebben een hotel uitgezocht met zwembad en deze heeft nog een kamer vrij met een normale hete douche ( $ 23.00 per nacht) zo’n douche hadden we sinds San Isidro in hotel Chirippo niet meer gehad. We boeken in het hotel de tour voor morgen ( $ 43.00 p.p.), kopen voor ons zelf een souvenir en gaan eten. We gaan naar een wat duurder restaurant het is tenslotte kerstavond en zijn $ 14.50 kwijt. Bij het busstation ben je gemiddeld $ 2.50 p.p. kwijt. Lekkere hete douche genomen, een wijntje gedronken en overal wordt vuurwerk afgestoken, dit doen ze hier op kerstavond.

Dag 20

1e Kerstdag, om 6:00 uur loopt de wekker af, koffie en weer naar huis bellen, wat nu wel lukt, we vragen meteen of ze ons op kunnen halen op Schiphol want we hoorden dat het in Nederland 10 graden vriest. Geen zin om dan op een koud perron te staan, wij moeten nl. in Duivendrecht overstappen.

Om 7:30 uur worden we bij ons hotel opgehaald om naar de Caño Negro te gaan. Eerst een rit van 1½ uur en dan op de boot. Onderweg stoppen we als er iets bijzonders te zien is en op een gegeven moment staan we stil bij een brug. We moeten te voet de brug op en kijken zo op de boomkruinen, die vol zitten met leguanen. Zulke grote hebben wij nog nooit gezien, ze zijn zeker 1 tot 1½ meter lang en omdat het parings tijd is zijn de mannetjes fel oranje van kleur. Om ieder mannetje zitten wel 5 of 6 vrouwtjes. We zien weer een luiaard en nog een stelletje vogels. Een tijdje later komen we aan in Los Chilles, dit ligt 3 km. van Guatamala, hebben we weer plas en drink pauze. Nu is het nog 5 min. rijden naar de boot. We stappen in de boot en al gauw zien we weer alle vogels en kaaimannen die we inmiddels al kennen, ook de apen begonnen bij wijze van spreke al naar ons te zwaaien.

We hadden van dat Franse stel gehoord dat het een hele mooie tour was, maar zij hadden deze tour in het begin van hun vakantie al gedaan. Wij hebben inmiddels zoveel moois gezien in echte natuurgebieden dat dit toeristische uitstapje eigenlijk op ons geen indruk meer maakt, met 16 man in een bootje en allemaal naar dezelfde aap kijken. Als je de pech had dat er een ander bootje eerder op die plek was dan was er al helemaal niks meer te zien. Een beetje verloren dag en geld was toch bijna $ 90.00), maar wel lekker uitgerust. Er was nog een familie in een bootje met pech, die heeft onze schipper nog even geholpen en kreeg hun motor weer aan de praat voor 2 min., toen zijn we maar weg gevaren. We krijgen nog wel een lunch onderweg, bestaande uit nasi, yucca (lijkt op aardappel) en limonade. In de folder stond dat er de hele dag te drinken zou zijn, dit zat bij de prijs in, maar de koelbox bleef mooi dicht tot aan de lunch en daarna is hij ook niet meer open geweest. Tegen 14:00 uur zijn we weer bij de bus en rijden weer naar Fortuna. Om 18:00 uur gaan we weer naar het restaurant van gisteren Ad besteld filet mignon en Ria tilapia (vis), het duurt vrij lang voor we ons eten krijgen en als het op tafel staat kunnen we het meteen weer mee terug geven, alles is nl. koud.
Nog een rondje gelopen, wijntje gedronken en slapen.

Dag 21

2e Kerstdag, voor vandaag geen afspraken dus we konden uitslapen. Om 5:30 uur weer wakker, om 6:30 uur zitten we aan het ontbijt.
Vandaag gaan we naar de waterval, 5 km. heen en 5 km. terug, lekker lui dagje. We beginnen om 7:45 uur aan de wandeling en zijn 1½ uur later bij de waterval, deze is 50 mtr. hoog en klatert aardig naar beneden. Er is een strandje waar je kunt zwemmen met visjes die aan je benen zuigen, het was er vrij druk, toen wij naar boven liepen werden we door diverse busjes in gehaald. Om 11:45 uur zijn we weer terug in het dorp en brengen weer een stel foto rolletjes weg, deze konden we om 14:00 uur ophalen. Daar weer aangekomen moesten ze er nog aan beginnen, dus om 14:45 uur waren ze klaar. ’s Avonds nog wat eten bij het busstation en om 20:30 gaan we weer slapen.

Dag 22

Het heeft vannacht gegoten, om 7:00 uur zitten we aan de koffie en nemen geen ontbijt. We krijgen van de kelners toch een glaasje vruchtensap, ze kennen ons inmiddels. We lopen een rondje, gaan onze rugzakken pakken en gaan ontbijten, de rugzakken hebben we nog in het hotel staan. Na het ontbijt nog even bij het zwembad liggen, maar daar is geen zon. Om 12:45 uur vertrekt de bus naar Alajuela en om 16:00 uur zijn we er. Al snel een bed & breakfast gevonden ( $ 30.00) we pinnen nog wat en om 18:30 uur vinden we een restaurantje Ria besteld gamba’s en Ad ziet eindelijk T-bone op de kaart staan. Het eten van Ria zag er prima uit, de T-bone van Ad bestond uit 3 gepaneerde karbonaadjes. Alajuela ligt lekker dicht bij het vliegveld maar er zijn geen goede goedkope hotels, je betaald minimaal het dubbele van wat je in de rest van het land betaald en het ziet er niet uit !!! Na het eten een borrel en slapen.

Dag 23

Veel wakker geweest, de drukte van de stad niet meer gewend en een of andere idioot moest zonodig bijna ieder uur op de voordeur bel drukken. Onze kamer (volgens ons alle kamers) grensde aan een parkeerplaats waar die nacht nog diverse auto’s werden gestart. Om 4:00 uur waren we klaar wakker, hebben nog geprobeerd wat te dommelen en om 6:45 uur zaten we aan het ontbijt.
Even de stad in om sigaretten te kopen en we nemen een taxi naar het vliegveld ( $ 2.00). Na een tijdje in de rij gestaan te hebben waren we aan de beurt om in te checken, hier vertelden ze ons dat we de vertrek belasting nog moesten betalen, dus uit de rij op zoek naar dat loket. Dit bleek bij de ingang van het vliegveld te zijn ongeveer 5 mtr. van de voordeur (eigenlijk in de tochtsluis) alles betaald en weer terug in de rij.
We kopen nog een paar sloffen sigaretten en een luchtje, en we kunnen ook nog ergens een sigaretje roken. We nemen nog 2 blikjes bier ( $ 7.00). Om 11:20 uur kunnen we aan boord en om 12:00 uur zitten we in de lucht. Overstappen in Miami, weer langs de immigratie, gaat dit keer sneller en wachten op de volgende vlucht. Stiekem achter in de hoek een sigaretje (30 man) 2 blikjes bier ( $ 10.00) en weer verder met 1 uur vertraging.

Dag 24

We landen om 7:00 uur in Madrid 6½ uur over de oversteek gedaan en de vertraging zo goed als ingelopen. We gingen op 10,7 km. hoogte met een snelheid van 1235 km. per uur. In Madrid weer overstappen en precies op tijd op Schiphol waar de vader van Ria stond te wachten.

Deze reis is ongeorganiseerd gedaan, zelf alles geregeld en geboekt.